اگر شما هم از طرفداران فیلم های Star Wars (جنگ ستارگان) باشید، احتمالا می دانید که روز ۴ می (۱۵ اردیبهشت) از طرف هواخواهان این مجموعه، به افتخار این فیلم ها و برای جشن گرفتن این خرده فرهنگ، به عنران روز جنگ ستارگان نامیده شده است. خب، برای شرکت در چنین جشنی، همراهی بهتر از شمشیر نوری سراغ دارید؟!

خب بگذارید در ابتدا توضیح بدهیم که این آی-تی با آن آی-تی (فناوری اطلاعات یا Information Technology) که همه ما می شناسیم و به آن مبتلا هستیم تفاوت دارد و در حقیقت حروف اختصاری Innovative Trauma (ترومای نوین) است‪.‬

خونریزی به تنهایی رتبه اول دلایل مرگ و میر ناشی از تروما (ضربات و جراحات) را به خود اختصاص می دهد. بنابراین در صحنه نبرد، کنترل خونریزی می تواند تا حد زیادی از میزان تلفات نیروها بکاهد و البته در چنین شرایطی کار نسبتا مشکلی است.

اگر از حرف و حدیث های مربوط به سال 2012 بگذریم و بتوانیم جهان دو سال بعد را مجسم کنیم، یکی از پیشرفتهای خوبی که می توانیم انتظارش را داشته باشیم، چشم بیونیک است. محققین گروه بینایی Monash از دانشگاه موناش استرالیا امیدوارند که تا سال 2014 از پروژه چشم بیونیک خود بهره برداری کنند. آنها بعد از نتایج مثبت و امیدوارکننده ای که در بررسی های اولیه میکروچیپ بینایی خود به دست آوردند، این نکته را اعلام داشتند.

بالاخره آیا امکان ساخت یک هوش مصنوعی واقعی وجود دارد؟ و اگر امکان دارد ما چقدر به آن نزدیک شده ایم؟ اینها سوالاتی است که مارکوس دو ساتوی دارای دو پروفسورای ریاضیات و Simonyi در زمینه درک عمومی از علم از دانشگاه آکسفورد مطرح کرده است.

برای درک جواب این سوالات نویسنده به سراغ یکی از متخصصان نوروساینس (neuroscientist) رفته است تا بحث کوتاهی بکند راجع به اینکه اکنون در کجای راه رسیدن به هوش مصنوعی واقعی و در حد هوش انسان هستیم و اینکه چه مشکلاتی در برابر رسیدن به این هدف وجود دارند. پس در ادامه مطلب با ما باشید.

«آیا خبرها راجع به واتسن را شنیده ای؟»

زمانی که اولین بار او این سوال را از من پرسید، متوجه نشدم منظور کیست. گیج شدم. حدس زدم سری جدیدی از ماجراهای شرلوک هولمز باشد.

ایشان اضافه کرد: «واتسن شب گذشته در جئوپاردی مسابقات جهانی را برد و قهرمان جهان شد.

جئوپاردی یک مسابقه تلویزیونی آمریکایی است که اطلاعات عمومی افراد را می سنجد. برایم جالب بود که چرا این قضیه برای یک پروفسور نوروساینس جالب است.

سپس او توضیح داد که واتسن یک انسان نیست، بلکه یک کامپیوتر است. او معتقد است پیروزی واتسن یک لحظه بسیار مهم تاریخی برای علم هوش مصنوعی است.

مدتها پیش، اولین بار آلن تورینگ در مقاله اش در سال ۱۹۵۰ درباره ماشین هایی صحبت کرد که می توانند فکر کنند. اما اکنون دانشمندان در حال ساخت ماشین هایی هستند که می توانند هوشی مشابه ما داشته باشند.

گروهی از مهندسان آمریکایی می گویند که موفق به اختراع رباتی با سوخت هیدروژنی شده اند که همانند یک عروس دریایی درون آب حرکت می کند.

البته توسعه این ربات که با نام Robojelly شناخته می شود، هنوز در مراحل اولیه است، اما محققان امیدوارند که از آن در ماموریت های نجات و اکتشاف زیرآبی استفاده کنند.

Yonas Tadesse از نشریه Smart Materials and Structures می گوید که حرکت شنای ساده عروس دریایی، آن را تبدیل به مدل ایده آلی برای یک ماشین می کند‫.‬

استفاده از سوخت هیدروژن هم به شکل تئوری بدان معنی است که این ربات هیچ گاه بدون انرژی نمانده و خاموش نمی گردد.

آقای Tadesse مدیر این پروژه می گوید: «با دانش فعلی ما، این اولین نمونه موفقیت آمیز تامین نیرو از هیدروژن بیرونی به عنوان منبع سوخت در یک ربات زیردریایی است.»

به نظر شما این ربات با این شکل و قیافه خوشکل چه کارهایی بلد هست که انجام بده؟ طراح این ربات , آقای Shigeki Sugano  , ربات خود را این چنین معرفی کردند: twendy-one   با 5 فوت ارتفاع و 245 پوند وزن , اولین رباتیست که بیشترین تعداد مدار مجتمع در ساختار آن استفاده شده است. میلیونها میکرو چیپ در کنار هم او را قادر می سازد تا با شما سلام , احوال پرسی کند , در سر میز صبحانه برایتان  لقمه نان را آماده کرده و برای صرف به شما تعارف کند . این ربات حاصل 7 سال تلاش طراحان  ژاپنی ست و اکنون با قیمت 200,000& در بازار یافت می شود. شاید داشتن یکی از این ربات ها بتواند اشتهایمان را برای صرف وعده های غذایی باز کند!

پلیس تگزاس در آمریکا مشغول طراحی و توسعه یک هلیکوپتر کنترل از راه دور بدون سرنشین پیشرفته است تا از آن در عملیات مختلف استفاده کند و احتمالا تا چند سال دیگر می توان این هلیکوپترهای کوچک را هم به عنوان دستیاران ناظر پلیس، در شهر ها ببینیم.

اما فعلا این هلیکوپتر در آزمایش اولیه ناموفق از کار در آمده است. پلیس تگزاس برای ساخت نمونه ابتدایی این هلیکوپتر ۳۰۰ هزار دلار هزینه کرده اما پرواز آزمایشی اول برای این هلیکوپتر تبدیل به یک تراژدی شده است.

بعد از اینکه هلیکوپتر ۳۰۰ هزار دلاری، ۶ متر از زمین ارتفاع گرفته، ارتباط خودش را با دستگاه کنترل مرکزی از دست داده. البته این هلیکوپتر به گونه ای طراحی شده بود که در چنین مواقعی روی خلبان خودکار قرار بگیرد و فرود بیاید اما به جای آن هلیکوپتر روی یکی از خودروهای تیم علمیات ویژه پلیس سقوط کرده است!

البته آنها می گویند این اتفاق خسارت زیادی به بار نیاورده، اما از آنجایی که برنامه های گسترده ای برای استفاده از پرنده های بدون سرنشین توسط پلیس وجود دارد، این موضوع نگرانی های مختلفی را ایجاد کرده است.

با وجود سقوط این هلیکوپتر، نمی توانید انتظار آمدن آنها را نداشته باشید. هواپیماهای بدون سرنشین به عنوان یک ابزار نظارت و جاسوسی به صورت گسترده توسط کشورهای مختلف استفاده می شود و حالا کم کم این فناوری توسط نیروهای پلیس نیز در حال استفاده است.