نشریه نشنال جئوگرافیک به مناسبت چهارصدمین سالگرد تلسکوپ گالیله به بررسی مهمترین تلسکوپهای تاریخ از 400 سال پیش تا کنون پرداخته است.

گالیلئو گالیله در حدود 400 سال پیش زمانی که کرسی ریاضی دانشگاه پادوا ایتالیا را به عهده داشت، دریافت که عینک ساز هلندی ابزاری را ابداع کرده است که می توان با استفاده از آن اجرام بسیار دور را در فاصله ای بسیار نزدیک مشاهده کرد.

این ریاضیدان به سرعت موفق به بازسازی ابزار عینک ساز هلندی شد و در آگوست 1609 موفق به ارائه تلسکوپی ارتقا یافته و پرقدرت شد به طوری که مقامات دولتی شهر ونیز با دیدن آن تحت تاثیر قرار گرفته و با دادن حقوق و مزایای بالاتر وی را مورد تشویق قرار دادند.

تلسکوپ گالیله

در آن زمان ابداع گالیله بیشتر برای مصارف تجاری و نظامی مورد توجه قرار داشت اما در پاییز 1609 گالیله دهانه تلسکوپ خود را به سمت آسمان نشانه رفت و اولین قدم در مسیر نجوم تلسکوپی برداشته شد.

تلسکوپ آیینه ای نیوتون

گالیله در قرن 17 تنها دانشمندی نبود که موفق به ساخت تلسکوپ شد. در سال 1671 اسحاق نیوتون نمونه جدیدی از ابزاری را ارائه کرد که به جای لنز از آینه ها برای تمرکز بر روی نور ساطع شده از اجرام دوردست استفاده می کرد. تلسکوگ انعکاسی نیوتون به این شکل مشکل هاله های نوری که در تصاویر تلسکوپهای لنزی به وجود می آمد را از بین برد و درعین حال طرح جدید وی امکان کوتاه شدن تلسکوپها را بدون تغییر در عملکرد آنها به وجود آورد.

تلسکوپ هوکر

به گزارش مهر، با پیشرفته تر شدن فناوری تلسکوپها دانشمندان روشهایی را برای خلق طرحهای عظیم تری از تلسکوپها یافتند. تلسکوپ 254 سانتیمتری هوکر در رصد خانه ماونت ویلسون کالیفرنیا از جمله این تلسکوپها است که برای اولین بار در سال 1917 نورهای منتشر شده از کهکشانها را به ثبت رساند.

این تلسکوپها به ادوین هابل اخترشناس کمک کرد از میان چشمی تلسکوپ برای یافتن فاصله اجرام تا زمین استفاده کند. کشف هابل سرانجام این حقیقت را که جهان در حال گسترش است را برای وی روشن کرد.

رصد خانه آرچیبو

عملکرد تمامی تلسکوپها بر اساس نور مرئی قابل جذب توسط چشم انسان نیست. برای مثال رصدخانه آرچیبو در پورتو ریکو صاحب بزرگترین تلسکوپ رادیویی تک بشقابی جهان از نمونه های این تلسکوپها است. بشقاب یا صفحه 305 متری این تلسکوپ از سال 1963 تا کنون می تواند امواج رادیویی را از اجرام فضایی دریافت کند.

نجوم رادیویی به دانشمندان این امکان را می دهد که اجرام و پدیده هایی که به صورت عادی به نظر نامرئی می آیند از قبیل تب اخترها، سیاهچاله ها، ستاره ها و سیاره هایی که توسط غبارهای کیهانی پوشانده شده اند، قابل رصد باشند.

تلسکوپ فضایی هابل

تلسکوپ فضایی هابل یکی از قدیمی ترین تجهیزات علمی سازمان ناسا که همچنان در حال فعالیت است در سال 1990 توسط شاتل دیسکاوری در مدار زمین رها شد. این تلسکوپ تا این لحظه تصاویر شگفت انگیز و زیبایی را از جهان هستی به زمین ارسال کرده است.

اما عملکرد هابل چیزی بیش از ثبت تصاویر زیبا است. این تلسکوپ فضایی به اخترشناسان در انجام اکتشافات بزرگ نجومی از تایید وجود سیاهچاله ها تا کشف حلقه های جدید اورانوس کمک کرده است.

تلسکوپ زمینی مائونا کی

به گزارش مهر، در میان بزرگترین و برترین تلسکوپهای نوری که در وضوح تصاویر کیهانی با دیگر تلسکوپهای زمینی در رقابت بسر می برند، بدون شک تلسکوپ مائوناکی در هاوایی یکی از برترینها به شمار می رود. تا کنون 13 تلسکوپ نوری در میان دورترین فاصله ها و بلندترین ارتفاعات (4 هزار و 200 متری زمین) قرار گرفته اند که چهاردهمین تلسکوپ در این سری با نام تلسکوپ عظیم 30 متری در سال 2018 بازگشایی خواهد شد.

تلسکوپ چاندرا

بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک، تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا نیز مانند تلسکوپ گالیله در سال 2009 مراسم سالگردی را پشت سر گذاشته است. این تلسکوپ فضایی در 23 جولای 1999 به مدار زمین ارسال شد.

اکنون و پس از گذشت 10 سال این تلسکوپ همچنان ماموریت خود را ادامه می دهد و اطلاعات و تصاویر با ارزشی را از قسمتهای نامرئی جهان هستی به زمین ارسال می کند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: