جولیوس وُن بیسمارک تنها 28 سال سن دارد، ولی رزومه هنری او چندین و چند صفحه بلندا دارد. او هم اکنون به طور موقت از دانشگاه بیرون آمده تا جدیدترین هنرمند مقیم CERN -سازمان اروپایی پژوهش های هسته ای- باشد، و دفتری در مقر شتاب‌دهنده بزرگ به او داده‌اند. اما در کارنامه جولیوس چه مواردی یافت می‌شود؟
مغز متفکر «پرتابگر تصاویر»
وُن بیسمارک جایزه اصلی Ars Electronica در سال 2008 را برای یک وسیله ابتکاری برد. چیزی که خودش به آن Image Fulgurator یا پرتابگر تصاویر می‌گوید. یک دوربین هک شده که به صورت کاملاً دزدکی، بدون اطلاع مردم، تصاویری را به داخل عکس‌های گرفته شده توسط آنها تزریق می‌کند. وُن بیسمارک می‌گوید که اختراع خود را ثبت کرده و تأکید دارد که می‌خواهد نظارت دقیقی بر تجاری‌سازی آن داشته باشد. اما چرا؟ برای یافتن پاسخ این چرا، باید ابتدا بفهمید که این وسیله چطور کار می‌کند.
دستگاه اولیه از یک دوربین عکس‌برداریِ دستکاری‌شده -در این مورد، یک Minolta- ساخته شده است. یک فلاش عکاسی که با دوربین در ارتباط است، نور را در جهت معکوس و به سمت عقب شلیک می‌کند. نور فلاش، تصویر عکسی را که روی نگاتیو داخل دستگاه قرار گرفته، از لنزها عبور داده و از لوله‌ی پرتابگر به سمت هر سطحی که در مقابل آن باشد پرتاب می‌کند.
حال پرتابگر در حالت آماده باش قرار می‌گیرد و صبر می‌کند تا اینکه یک عکاس، با استفاده از فلاش دوربینش عکسی بگیرد. وقتی سنسور پرتابگر، فلاش دوربین او را تشخیص داد، شلیک می‌کند و تصویری را بر روی سطحی که او در صدد عکاسی از آن بر آمده نمایش می دهد و بدین صورت آن اسلاید به عکس گرفته شده توسط دوربین فرد اضافه می‌شود. البته آنچه که به تصویر اضافه شده، پیش از گرفتن عکس دیده نمی‌شد، چون تقریباً همزمان با ثبت عکس، بر روی سطح مورد نظر شلیک شده است.
حالا، برای یک لحظه تصور کنید که دست یک آژانس تبلیغاتی به این پرتابگرها برسد. دیگر هرگز نمی‌توانید بدون ترس از اینکه آگهی های مزاحم تبلیغاتی وارد عکس‌های شما بشوند، عکسی از یکی از جاذبه‌های توریستی بگیرید. جولیوس می‌گوید: «من این وسیله را به عنوان بخشی از هنر رسانه‌ای می‌بینم که می‌تواند یک حمله خطرناک هم باشد. اگر مردم با آن خرابکاری کنند، حس بدی پیدا میکنم.»
دیگر پروژه‌ها
او در دیگر پروژه برجسته‌اش، Public Face I (چهره‌ی همگانی ۱) یک صورتک نئونی بزرگ را بر فراز شهر برلین نصب کرد؛ قیافه‌ی صورتک بسته به ارزیابی حالت عمومی شهر در آن روز، تغییر می‌کند. بسیاری از کارهای وُن بیسمارک اجزاء سازنده شگرفی دارند، و چندین مورد از پروژه‌هایش مبانی ریاضی و علمی دارد. «چهره‌ی عمومی» از الگوریتم‌های توسعه‌یافته توسط انستیتو فرانهوفر، برای تحلیل حالت چهره مردم در خیابان استفاده می‌کند.
Self Revolving Torus (طبقه خود چرخنده: مدلی برای تشریح کائنات) دیگر پروژه‌اش است که مدلی از عالَم را بر اساس اشکال حلقوی ترسیم می‌کند. چراغ‌های گردان که عکس آن را در زیر می‌بینید نیز یک ایده جالب از او است.
حضور در CERN
اما وُن بیسمارک خودش را یک هنرمند می‌داند، نه یک دانشمند یا فردی تکنولوژیک. در مصاحبه‌ای تلفنی با Wired از دفترش در CERN، می‌گوید: «من سابقه علمی ندارم.» در CERN، از وُن بیسمارک به عنوان «همکار الهام‌بخش» یاد می‌شود که عبارتی به نقل از جیمز ولز فیزیک‌دان نظری معاصر است. وُن بیسمارک ارتباطات بسیاری بین هنر و فیزیک نظری می‌بیند. وی می‌گوید: «به عنوان یک هنرمند، من می‌توانم یک پیکره بسازم که چیزی را نشان می‌دهد که پیش تر دیده نشده بود، یا یک حس یا یک مفهوم را خلق کنم. فیزیکدان‌ها واقعاً خیلی دور از قلمرویِ ادراک عمومی امور کار می‌کنند. آنها مجبورند طرز تفکر مردم راجع به چیزها را تغییر دهند، و این کار را با تشریح دنیاهای پنهان از نظر انجام می دهند.»
وُن بیسمارک در حال حاضر مشغول اتمام تحصیلش در انستیتوی تجربیات فضایی در برلین است، که مؤسس آن هنرمند دانمارکی-ایسلندی اولافور الیاسون است. وُن بیسمارک به شدت شیفته الیاسون و کارش است و می‌گوید: «من ابتدا جذب این شدم که او چطور می‌تواند کارش را به عنوان هنر عرضه کند. و مردم را به این باور برساند که آنچه انجام داده هنر است، و فقط یک رنگین‌کمان یا آبشار یا لامپ نیست.»
اقامت هنری دو ماهه وُن بیسمارک در CERN راه را برای حضور هنرمندان بیشتر در CERN باز خواهد کرد. این حضور، اولین بخش از برنامه « Collide @ CERN « است که توسط کارشناس فرهنگی آریان کوئک ایجاد شد. وُن بیسمارک می‌گوید: «فکر میکنم نفس اینکه یک هنرمند را در جایی کاملاً متفاوت قرار دهی خوب است، من به این مفهوم که تعداد زیادی هنرمند در یک محل دور هم جمع بشوند و فقط هنر را برای هنر انجام دهند، اعتقادی ندارم. به نظرم مخلوط کردن چیزها خوب است».
به نظر می‌رسد دانشمندان در CERN به این جمله آلبرت اینشتین نظر مساعدی دارند که «دانش محدود است، این تخیل است که دنیا را احاطه کرده.» نظر شما چیست؟
